W uprawach leśnych na terenie naszego Nadleśnictwa występują szkody powodowane przez licznie bytujące tu sarny i jelenie. Do jednych ze szkód należy zjadanie młodych, jednorocznych pędów drzewek wraz z pączkiem wierzchołkowym lub samych pączków, fachowo nazywane przez leśników „zgryzaniem”.

Do szkód związanych ze zgryzaniem drzew dochodzi najczęściej w okresie zimy i wczesnej wiosny. Zgryzanie drzew przez zwierzęta leśne powoduje opóźnienie wzrostu młodych drzew, deformację (krzaczasty pokrój), a nawet obumieranie drzewek. Przy stosunkowo sporej liczebności tych zwierząt w naszym rejonie, szkody, które wyrządzają jeleniowate stanowią poważny problem dla gospodarki leśnej.

Dziś w każdej dziedzinie działalności, również w ochronie lasu, coraz bardziej popularne staje się wykorzystanie naturalnych metod i surowców.

Istnieje naturalna (pozbawiona chemii) i ekologiczna metoda ochrony upraw przed zgryzaniem, która polega na zabezpieczaniu pędów wierzchołkowych młodych drzewek iglastych oraz liściastych owczą wełną. W Nadleśnictwie Strzelce Krajeńskie, co roku, w okresie jesieni zakładane są świeże partie owczego runa na młode sadzonki sosen i buków. Kosmki wełny zakłada się na czubek pędu wierzchołkowego, w taki sposób, aby nie uległy zdmuchnięciu przez wiatr. Nie należy wiązać ani supłać kosmka wełny na gałązce, bowiem grozi to wrośnięciem wełny w pęd, co uniemożliwi jego swobodny wzrost. Poprawne zabezpieczenie tą metodą nie powoduje trudności we wzroście nowego pędu na wiosnę. Wełna utrzymuje się na wzrastającym pędzie, nieustannie zabezpieczając go przed zgryzaniem i nie powodując uszkodzeń pędów wierzchołkowych. Pędy, które wyrastają z budzącego się wiosną pączka szczytowego rozciągają dość elastyczne włókna wełny przebijając się przez nie bez problemu. Wełna owcza osłania pęd młodego drzewka, a jej charakterystyczny zapach skutecznie odstrasza jeleniowate.

Tak zabezpieczone uprawy posiadają wprost owczy pęd do wzrostu.

Oprac. A.Ch., D.W-W.

Foto: archiwum N-ctwa