Ochrona lasu to dyscyplina nauk leśnych oraz działalność gospodarcza, które mają na celu zapobieganie szkodom, a także rozpoznawanie i zwalczanie szkód wyrządzanych w lesie przez działalność człowieka oraz czynniki przyrody ożywionej i nieożywionej. Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu.

Zagrożenia dzieli się na trzy grupy: biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne), abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury, susza, silne nasłonecznienie), antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Do czynników biotycznych czyli ożywionych, zaliczamy różne czynniki patologiczne, jak np.: wirusy, bakterie, chwasty i inne organizmy pasożytnicze, przyczyniające się do silnego osłabiania drzew i ich zamierania na rozległych niekiedy powierzchniach. Spośród szkodników największe znaczenie mają owady, zwłaszcza wykazujące tendencje do masowego występowania, nierzadko w formie gradacji. W zależności od charakteru wyrządzanych szkód i miejsc żerowania, owady tworzą grupy szkodników: glebowych, upraw i młodników, pierwotnych i wtórnych, technicznych drewna i nasion. Osobną grupę szkód wyrządzanych w uprawach i młodnikach stanowią szkody wyrządzane przez zwierzynę leśną: jelenie, sarny, daniele, dziki czy zające. Szkody takie polegają na wyrywaniu nowo posadzonych drzewek, zgryzaniu pączków lub całych młodych pędów, spałowaniu i czemchaniu, czyli zdarciu kory ze strzały drzewka lub pędów bocznych.

Coraz większe znaczenie w ostatnich latach odgrywają szkody spowodowane czynnikami abiotycznymi, które mają charakter nagły i nieprzewidywalny. Szkody wyrządzone przez silne, porywiste wiatry w latach 2007, 2011, 2015 oraz susze z lat 2018 i 2019 znacząco odbiły się na kondycji zdrowotnej strzeleckich drzewostanów. Coraz częściej też odnotowujemy uszkodzenia aparatu asymilacyjnego spowodowane nadmierną insolacją.  

Z czynników antropogenicznych największe zagrożenie stanowią zaśmiecanie lasu, niewłaściwe poruszanie się pojazdami oraz pożary.

Każdego roku podejmujemy działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze. Do zwalczania chorób i szkodników stosuje się chemiczne, mechaniczne, biologiczne lub fizyczne metody ochrony lasu. W naszym nadleśnictwie, w celu ratowania lasu preferujemy metody mechaniczne i biologiczne, a tylko w ostateczności metody chemiczne.